
Το 2000 πραγματοποιήθηκε αρραβώνας με ρητές αμοιβαίες υποσχέσεις γάμου, μετά την αποπεράτωση της ημιτελούς οικίας της μνηστής. Για την αποπεράτωση του σπιτιού ο υποψήφιος γαμπρός έδωσε στη μνηστή του το ποσό των 32.400 ευρώ, αφού προηγουμένως πήρε δάνειο από την Εθνική Τράπεζα.
Όμως η μνηστή διέλυσε τον αρραβώνα και κατόπιν αυτού ο πρώην μνηστήρας προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, ζητώντας να του επιστραφούν τα χρήματα που έδωσε μαζί με του νόμιμους τόκους.
Οι αρεοπαγίτες (απόφαση 844/2011), οι οποίοι έκριναν ότι η εφετειακή απόφαση που δικαίωσε τον πρώην μνηστήρα είναι ορθή και η αγωγή του νόμιμη, τονίζουν ότι η πρώην μνηστή μετά τη διάλυση του αρραβώνα έγινε «αδικαιολόγητα πλουσιότερη σε βάρος της περιουσίας του πρώην αρραβωνιαστικού της».
Στη δικαστική απόφαση επισημαίνεται, ακόμη, ότι η υπαναχώρηση από τη σύμβαση μνηστείας με μονομερή ρητή ή σιωπηρή δήλωση τους ενός από τα δύο μέρη, η οποία μπορεί να γίνει και χωρίς να υπάρχει κάποιος σπουδαίος λόγος, «δημιουργεί αμοιβαία υποχρέωση απόδοσης των ληφθέντων λόγω δωρεών ή ως συμβόλων μνηστείας», σύμφωνα με τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού, καθώς «λογίζεται ότι δόθηκαν υπό την προϋπόθεση του μέλλοντος γάμου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου