O αμερικάνικος λογοτεχνικός μύθος λέει πως κάθε σπίτι στις ΗΠΑ έχει στη βιβλιοθήκη της τη Βίβλο και ένα έργο του Stephen King. Στη δεκαετία του ’80 αυτό δεν ακουγόταν και τόσο μεγάλη υπερβολή.
Στην Ελλάδα, ο αντίστοιχος μύθος, μπορεί να ειπωθεί για ένα και μόνο πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που δεν είναι καν συγγραφέας και σχεδόν κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική του ταυτότητα, πόσο μάλλον το πρόσωπο του.Το πιστεύετε δεν το πιστεύετε, υπάρχουν ελάχιστοι άνθρωποι σε ολάκερο τον κόσμο, που γνωρίζουν δια ζώσης τον Αρκά. Παραμένει μυστήριο πώς στην εποχή του διαδικτύου και της γρήγορης πληροφορίας, δεν μπορείς να βρεις πουθενά μια διασταυρωμένη πληροφορία για το βιογραφικό του ή μία φωτογραφία του!
Πραγματικά εκπληκτικό για το μέγεθος ενός κομίστα που σχεδόν όλα του τα albums φιγουράρουν συνεχώς στις κορυφαίες θέσεις των best sellers κάθε φορά που εκδίδονται ή επανεκδίδονται.
Ο Αρκάς δημοσίευσε τα πρώτα του σκίτσα στις αρχές της δεκαετίας του ’80 υπογράφοντας ως Αντώνης Ευδαίμων (που κάποιοι υποστηρίζουν πως είναι το πραγματικό του όνομα αλλά… δεν μου μοιάζει για κανονικό) ενώ υιοθέτησε το γνωστό του ψευδώνυμο (που ακούγεται πως οφείλεται στην καταγωγή του – Αρκαδία) όταν ξεκίνησε τον γνωστό “Κόκορα” στο περιοδικό “ΒΑΒΕΛ”. Μετακομίζει στο “Παρά Πέντε” το 1987 (και το “Μικρό Παρά Πέντε”), ενώ λίγο αργότερα ξεκινάει τον “Ισοβίτη“ στην εφημερίδα “Η Πρώτη” και από εκεί και έπειτα η μία επιτυχία διαδέχεται την άλλη. Κάθε καινούργιο του album γίνεται ανάρπαστο ενώ κατά καιρούς συνεργάζεται με περιοδικά όπως το “ΜΕΤΡΟ” και το ένθετο της Ελευθεροτυπίας “Έψιλον“.
Αποτελεί το πιο γνωστό εξαγώγιμο προϊόν μας στο χώρο των κόμικ μιας και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 9 γλώσσες μεταξύ των οποίων τα αγγλικά, τα γαλλικά και τα ισπανικά. Ο “Ισοβίτης” έγινε βραχύβια τηλεοπτική σειρά με κούκλες στην ΕΤ1, ενώ σχετικά πρόσφατα (το 2007) εξέδωσε ένα βιβλίο με τον τίτλο “Εχθροί εξ Αίματος” (που με τη σειρά του έγινε θεατρική παράσταση).
Αν και τα σκίτσα του Αρκά είναι μοναδικά, η μεγάλη επιτυχία του οφείλεται στα κείμενα του. Άψογος στο χειρισμό της γλώσσας (ειλικρινά θα ήθελα να ξέρω πως μεταφράζονται σε άλλες γλώσσες κάποια τρομερά λογοπαίγνια του που μόνο στα ελληνικά μπορεί να έχουν νόημα), μοναδικός στο να παίζει με τις λέξεις, δημιουργεί καταπληκτικά εκκεντρικούς, στα όρια του σουρεαλιστικού, χαρακτήρες, που ο καθένας έχει τις εμμονές του.
Αν και παλιότερα με έχουν κατηγορήσει πως έχω διαβάσει ελάχιστα κόμικ (άνθρωποι του οικείου μου περιβάλλοντος), η αλήθεια είναι πως έχω μια ιδέα για το τι γίνεται στην Ευρώπη και την Αμερική (ομολογώ την άγνοια μου για τον λαβύρινθο της Ασίας). Το χιούμορ, η ευφυΐα και η πρωτοτυπία των Scripts του Αρκά δεν έχουν όμοια τους. Οι διάλογοι αγγίζουν σουρεαλιστικά επίπεδα αλλά χωρίς την αφηρημένη διαύγεια πχ του Edika. Καταλήγουν ακριβώς σε αυτό που θέλουν να πουν. Τις περισσότερες φορές σε μια καφρίλα που εκστομίζετε τόσο ντελικάτα που χρειάζεσαι χρόνο για να αντιληφθείς από πού ξεκίνησε και πού έφτασε μια συζήτηση που κρατάει ελάχιστες εικόνες.
Δεν κάνει όμως να αδικήσουμε και τον σκιτσογράφο Αρκά. Τα σχέδια του είναι πια αναγνωρίσιμα και από τον τελευταίο Έλληνα και πάντα μα πάντα, εξυπηρετούν το κείμενο, πολλές φορές συμβάλλοντας στο παράλογο.
Το θεωρώ απίστευτο που σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, ένας τόσο διάσημος καλλιτέχνης μιλάει μόνο μέσα από τα έργα του και κρατάει την υπόλοιπη ζωή του επτασφράγιστο μυστικό (ή απλά δεν προσπαθεί τόοοοσο πολύ να την διαφημίσει όπως κάνει το 99% του εγχώριο στερεώματος, από τους βαθιά κουλτουρέ μέχρι τις σταρλετίτσες της μίας νύχτας). Η επιρροή του έργου του βρίσκεται σχεδόν σε όλες τις προσπάθειες νέων δημιουργών όμως το σπουδαιότερο είναι πως πολλές από τις ατάκες του τις ακούς σε καθημερινές συζητήσεις. Ακόμα κι ένας εστέτ σαν τον Peslac (είδες σε ανέφερα μετά από καιρό σε άρθρο μου), φαίνεται βαθιά επηρεασμένος από το μεγάλο μυστήριο που λέγεται Αρκάς.
Κυριολεκτικά δεν δίνω μία για το ποιος ή πώς είναι. Αρκεί να μην στερέψει ποτέ (όπως έγινε με την τελευταία του δουλειά, τους “Συνομήλικους”, για να πω την κακία μου) αυτή η θάλασσα ιδεών που φουρτουνιάζει στο κεφάλι του.
fridge.gr
Στην Ελλάδα, ο αντίστοιχος μύθος, μπορεί να ειπωθεί για ένα και μόνο πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που δεν είναι καν συγγραφέας και σχεδόν κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική του ταυτότητα, πόσο μάλλον το πρόσωπο του.Το πιστεύετε δεν το πιστεύετε, υπάρχουν ελάχιστοι άνθρωποι σε ολάκερο τον κόσμο, που γνωρίζουν δια ζώσης τον Αρκά. Παραμένει μυστήριο πώς στην εποχή του διαδικτύου και της γρήγορης πληροφορίας, δεν μπορείς να βρεις πουθενά μια διασταυρωμένη πληροφορία για το βιογραφικό του ή μία φωτογραφία του!
Πραγματικά εκπληκτικό για το μέγεθος ενός κομίστα που σχεδόν όλα του τα albums φιγουράρουν συνεχώς στις κορυφαίες θέσεις των best sellers κάθε φορά που εκδίδονται ή επανεκδίδονται.
Ο Αρκάς δημοσίευσε τα πρώτα του σκίτσα στις αρχές της δεκαετίας του ’80 υπογράφοντας ως Αντώνης Ευδαίμων (που κάποιοι υποστηρίζουν πως είναι το πραγματικό του όνομα αλλά… δεν μου μοιάζει για κανονικό) ενώ υιοθέτησε το γνωστό του ψευδώνυμο (που ακούγεται πως οφείλεται στην καταγωγή του – Αρκαδία) όταν ξεκίνησε τον γνωστό “Κόκορα” στο περιοδικό “ΒΑΒΕΛ”. Μετακομίζει στο “Παρά Πέντε” το 1987 (και το “Μικρό Παρά Πέντε”), ενώ λίγο αργότερα ξεκινάει τον “Ισοβίτη“ στην εφημερίδα “Η Πρώτη” και από εκεί και έπειτα η μία επιτυχία διαδέχεται την άλλη. Κάθε καινούργιο του album γίνεται ανάρπαστο ενώ κατά καιρούς συνεργάζεται με περιοδικά όπως το “ΜΕΤΡΟ” και το ένθετο της Ελευθεροτυπίας “Έψιλον“.
Αποτελεί το πιο γνωστό εξαγώγιμο προϊόν μας στο χώρο των κόμικ μιας και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 9 γλώσσες μεταξύ των οποίων τα αγγλικά, τα γαλλικά και τα ισπανικά. Ο “Ισοβίτης” έγινε βραχύβια τηλεοπτική σειρά με κούκλες στην ΕΤ1, ενώ σχετικά πρόσφατα (το 2007) εξέδωσε ένα βιβλίο με τον τίτλο “Εχθροί εξ Αίματος” (που με τη σειρά του έγινε θεατρική παράσταση).
Αν και τα σκίτσα του Αρκά είναι μοναδικά, η μεγάλη επιτυχία του οφείλεται στα κείμενα του. Άψογος στο χειρισμό της γλώσσας (ειλικρινά θα ήθελα να ξέρω πως μεταφράζονται σε άλλες γλώσσες κάποια τρομερά λογοπαίγνια του που μόνο στα ελληνικά μπορεί να έχουν νόημα), μοναδικός στο να παίζει με τις λέξεις, δημιουργεί καταπληκτικά εκκεντρικούς, στα όρια του σουρεαλιστικού, χαρακτήρες, που ο καθένας έχει τις εμμονές του.
Αν και παλιότερα με έχουν κατηγορήσει πως έχω διαβάσει ελάχιστα κόμικ (άνθρωποι του οικείου μου περιβάλλοντος), η αλήθεια είναι πως έχω μια ιδέα για το τι γίνεται στην Ευρώπη και την Αμερική (ομολογώ την άγνοια μου για τον λαβύρινθο της Ασίας). Το χιούμορ, η ευφυΐα και η πρωτοτυπία των Scripts του Αρκά δεν έχουν όμοια τους. Οι διάλογοι αγγίζουν σουρεαλιστικά επίπεδα αλλά χωρίς την αφηρημένη διαύγεια πχ του Edika. Καταλήγουν ακριβώς σε αυτό που θέλουν να πουν. Τις περισσότερες φορές σε μια καφρίλα που εκστομίζετε τόσο ντελικάτα που χρειάζεσαι χρόνο για να αντιληφθείς από πού ξεκίνησε και πού έφτασε μια συζήτηση που κρατάει ελάχιστες εικόνες.
Δεν κάνει όμως να αδικήσουμε και τον σκιτσογράφο Αρκά. Τα σχέδια του είναι πια αναγνωρίσιμα και από τον τελευταίο Έλληνα και πάντα μα πάντα, εξυπηρετούν το κείμενο, πολλές φορές συμβάλλοντας στο παράλογο.
Το θεωρώ απίστευτο που σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, ένας τόσο διάσημος καλλιτέχνης μιλάει μόνο μέσα από τα έργα του και κρατάει την υπόλοιπη ζωή του επτασφράγιστο μυστικό (ή απλά δεν προσπαθεί τόοοοσο πολύ να την διαφημίσει όπως κάνει το 99% του εγχώριο στερεώματος, από τους βαθιά κουλτουρέ μέχρι τις σταρλετίτσες της μίας νύχτας). Η επιρροή του έργου του βρίσκεται σχεδόν σε όλες τις προσπάθειες νέων δημιουργών όμως το σπουδαιότερο είναι πως πολλές από τις ατάκες του τις ακούς σε καθημερινές συζητήσεις. Ακόμα κι ένας εστέτ σαν τον Peslac (είδες σε ανέφερα μετά από καιρό σε άρθρο μου), φαίνεται βαθιά επηρεασμένος από το μεγάλο μυστήριο που λέγεται Αρκάς.
Κυριολεκτικά δεν δίνω μία για το ποιος ή πώς είναι. Αρκεί να μην στερέψει ποτέ (όπως έγινε με την τελευταία του δουλειά, τους “Συνομήλικους”, για να πω την κακία μου) αυτή η θάλασσα ιδεών που φουρτουνιάζει στο κεφάλι του.
fridge.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου