μανίας την κοντινότερηπαραλία για να δροσιστούμε και να βγάλουμε από πάνω μας όλο το άγχος και τη κούραση της εβδομάδας, κάνοντας ένα κυριακάτικο μπανάκι, ξάφνου συνειδητοποιούμε ότι το μέρος στο οποίο υποτίθεται θα πηγαίναμε για να αποτοξινωθούμε από τη σαπίλα της καθημερινότητας έχει μετατραπεί σε κόλαση του Δάντη (όχι του Χρήστου). Και ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό. Έξι «μισητοί» τύποι στις παραλίες που δεν λένε να βάλουν μυαλό -παραμένοντας στην… μπανιέρα του σπιτιού τους, αλλά θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο η Ελλάδα βρέχεται από θάλασσα!
Ακόμη και αν η παραλία είναι τίγκα στον κόσμο, αυτοί είναι σίγουρο πως θα βρουν έστω και ένα τετραγωνικό μέτρο για να στήσουν το παιχνίδι τους. Είναι εξακριβωμένο πως όσο πιο πηγμένη είναι η παραλία τόσα περισσότερα καρφιά θα βαρέσουν, ώστε να εξασφαλίσουν ότι κάποιο από αυτά θα σε πάρει στη μάπα ή στην πλάτη τη στιγμή που λιάζεσαι ή απολαμβάνεις την παγωμένη μπίρα σου. «Άντε ρε μ@@@, αφού στην έστειλα καλά ρε μ@@@!». Ακόμη όμως και άδεια να είναι η παραλία και πάλι θα βρουν τρόπο να σου σπάσουν τα νεύρα με το επαναλαμβανόμενο τακ- τακ, στήνοντας το παιχνίδι τους εκεί που σκάει το κύμα. Το εξοργιστικό είναι πως αν σε πάρει το μπαλάκι στο δόξα πατρί, θα έρθουν με ένα ηλίθιο βλέμμα να σου ζητήσουν «συγνώμη». Το καλύτερο που έχεις να κάνεις λοιπόν είναι να το πάρεις και να το διαολοστείλεις.
Συνήθως απαρτίζονται από τη μαμά, το μπαμπά, την πεθερά και τα πιτσιρίκια και το κάθε μέλος έχει συγκεκριμένο ρόλο στο τραγικό θεατρικό που στήνουν ακριβώς μπροστά σου. Η μαμά αρέσκεται στο να κρατάει τα ταπεράκια, να πασαλείβει τα μικρά με τόνους αντηλιακό, μετατρέποντάς τα σε παιδική εκδοχή των Immortal και να τους ουρλιάζει κάθε φορά που τολμούν να απομακρυνθούν πέραν της ασφαλούς ζώνης των 90 εκατοστών από κει που σκάει το κύμα. Ο μπαμπάς βοηθά το έργο της μαμάς, ενίοτε ρίχνοντας και καμιά ψιλή στα πιτσιρίκια, ενώ η πεθερά αρέσκεται στο να δίνει συμβουλές στη νύφη της για το πώς να μην αφήσει ούτε εκατοστό του παιδιού ακάλυπτο από αντηλιακό και να μπουκώνει το στόμα των παιδιών με χειροποίητα τυροπιτάκια. Τέλος, τα πιτσιρίκια συνηθίζουν να σκούζουν δίχως λόγο και αιτία, να απομακρύνονται και να πετάνε άμμο και βότσαλα στους λουόμενους που εύχονται να σκάσει ως από μηχανής θεός ο Ηρώδης! Η οικογένεια μπορεί να γίνει ακόμα πιο εφιαλτική όταν έχει σκοπό να φτιάξει το αυτοσχέδιο πικ νικ της στη παραλία, με λευκές πλαστικές καρέκλες και τραπέζια ή εναλλακτικά με χαρτόκουτα καλυμμένα με καρό τραπεζομάντηλο. Η κρεμμυδίλα από τα ημιχαλασμένα κεφτεδάκια και η σκορδίλα από το τζατζίκι θα σας προκαλέσει ναυτία, ενώ ο σκουπιδότοπος που αφήνουν πίσω τους κάνει τη χωματερή στα Λιόσια να μοιάζει με τοπίο Καραϊβικής.
Πάνω που έχεις ηρεμήσει και απολαμβάνεις τον ήλιο, προσπαθώντας να μην δώσεις σημασία στην φρικο-οικογένεια και τους ρακετίστες, ξάφνου ανοίγεις τα μάτια σου και βλέπεις το… Χάρο να στέκεται από πάνω σου. Όχι δεν είναι ο Χάρος – δυστυχώς. Είναι ο πλανόδιος που «περπατάει» όλη την παραλία με τη πραμάτεια του, η οποία καλύπτει μια ευρεία γκάμα αντικειμένων: από κάθε λογής μπιχλιμπίδια και πειρατικά DVD, μέχρι χένα, τατουάζ από αυτά που τα φτύνεις και κολλάνε, ταϋλανδέζικο μασάζ, λουκουμάδες και κουλούρια Θεσσαλονίκης που, έτσι και τολμήσεις να δοκιμάσεις, αφενός θα χάσεις τον κυνόδοντά σου αφετέρου θα περάσεις το υπόλοιπο της ημέρας στην τουαλέτα (στην καλύτερη περίπτωση) ή πίσω από έναν θάμνο.
Δεν έχω κάτι με τις υπέρβαρες. Σώμα τους είναι, ό,τι θέλουν το κάνουν. Δεν θέλουν να αδυνατίσουν; Κανένα πρόβλημα. Όμως δεν ανέχομαι να φοράνε μαγιό που χάνονται μέσα στο λίπος των γλουτών τους και να κάνουν πασαρέλα μπροστά μου. Αποτελεί προσβολή της δημόσιας αιδούς, πώς να το κάνουμε; Το ίδιο εκνευριστικές είναι βέβαια και οι «κορμάρες» που ξέρουν ότι τις κοιτάει όλη η παραλία και φροντίζουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα να ποζάρουν τα οπίσθιά τους λες και κάνουν φωτογράφηση για το Penthouse.
Ναι, έχουμε καταντήσει γραφικοί να τις κράζουμε συνέχεια αλλά όσα χρόνια και αν περάσουν δεν γίνεται να μην τσαντιστείς με την εικόνα μιας κοπέλας που βάφεται για να βγει στην παραλία και φοράει μπότες, πέδιλα με τακούνια (!), εσάρπες και κουβαλάει συνέχεια μαζί της τσάντα με αξεσουάρ όπως μάσκα προσώπου, κρέμα προσώπου, ρουζ, make up, κονσίλερ και παρόμοια παντελώς άχρηστα καλλυντικά.
Συνήθως είναι κατράμι από το σολάριουμ, αλλά δεν αμελούν να βάλουν και έξτρα baby oil γιατί λίγος καρκίνος του δέρματος παραπάνω δεν έκανε ποτέ κακό σε κανέναν. Σπάνια θα τους δεις να βουτάνε, καθώς προφανώς τους αρέσει να κάνουν πασαρέλα στην παραλία, ενώ παράλληλα «πατιώνται» για να τονίσουν όσο δυνατόν περισσότερο την περίσσια μυϊκή τους μάζα. Το δέρμα τους είναι τίγκα στο σπυρί από τα στεροειδή και στο 80% των περιπτώσεων η κοιλιά τους θυμίζει έγκυο στον 8ο μήνα. Τα άθλια tribal tattoo που συνήθως κοσμούν(;) το μπράτσο τους είναι απλά το κερασάκι στη (λαδωμένη) τούρτα.
Και μερικοί έξτρα… ενοχλητικοί:
* Όσοι/όσες κάνουν 100αρι σπριντ για να προλάβουν τη τελευταία ξαπλώστρα πριν από σένα.
* Όσοι/ όσες σβήνουν τα τσιγάρα τους στην άμμο και μετά τα αφήνουν εκεί. Δώστε τα τους να τα φάνε (ευγενικά πάντα).
*Αυτοί που προσπαθούν να φτάσουν με το αυτοκίνητο όσο πιο κοντά γίνεται στο μέρος που θα ξαπλώσουν.
* Όσοι φέρνουν ραδιοκασετόφωνο – σιντί στην παραλία. Να αγιάσει το χέρι εκείνου που θα το στείλει στο βυθό με τα ψάρια.
* Όσοι έχουν όλη την παραλία δική τους να βάλουν πετσέτα, αλλά αντ’ αυτού έρχονται και μπαστακώνονται λίγα μόλις εκατοστά από τη δική σου.
* Όσοι φέρνουν την γκόμενα με το τέλειο κορμί μαζί τους και δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να κοιτάνε όλη την ώρα δεξιά και αριστερά για το ποιος τη μπανίζει περισσότερο.
Σημειωτέον, πως το μαγιό της «κοπέλας τους» καλύπτει μόνο τα απολύτως απαραίτητα.
Άντε, και καλά (;) μας μπάνια.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου