Οi οργανισμοί της χέρσου είναι υποχρεωμένοι να έχουν προστατευτικούς μηχανισμούς, όπως το δέρμα στα ζώα, με τους οποίους περιορίζουν τις απώλειες του νερού.
Ειδικά στις περιοχές της χώρας όπου επικρατεί το μακρύ, θερμό και άνυδρο «μεσογειακό» καλοκαίρι, οι ευαίσθητοι στην απώλεια του νερού οργανισμοί -όπως τα σκουλήκια και τα σαλιγκάρια- το καλοκαίρι «αδρανοποιούνται», περιμένοντας τη νέα περίοδο αφθονίας, την περίοδο των βροχών. Κατά το «διαχειμάζουν», αυτά «διαθερίζουν».
Τα σκουλήκια συνήθως κουλουριάζονται σαν μπάλα και παραμένουν μέσα στο έδαφος. Μερικά άλλα ζώα περιτυλίγονται με μια μεμβράνη, και αυτά μέσα στο έδαφος, που περιορίζει σημαντικά τις απώλειες του πολύτιμου νερού. Τα σαλιγκάρια, αφού κλείσουν το διάφραγμά τους, συνήθως κολλούν σε κλαριά θάμνων ψηλότερα από το έδαφος, επειδή εκεί έχει χαμηλότερη θερμοκρασία.
Βεβαίως, στις περιοχές της χώρα μας με εύκρατο κλίμα -το χειμώνα με κρύο και το καλοκαίρι με βροχές-, όπως στα ψηλά βουνά, τόσο τα σκουλήκια όσο και τα σαλιγκάρια πέφτουν σε χειμέρια νάρκη, επαναδραστηριοποιούμενα την άνοιξη. Όταν, στις «μεσογειακές περιοχές», που συμπίπτουν με τη διανομή της ελιάς, αρχίζουν οι βροχές, τα ετήσια φυτά φυτρώνουν και τα πολυετή ξαναζωντανεύουν.
Όλοι οι οργανισμοί που το καλοκαίρι απλώς επιβίωσαν ξανανιώνουν. Μόλις αρχίσει η βροχή και στο περιβάλλον η υγρασία αυξηθεί, βγαίνουν από τα «καταφύγιά τους» τα σκουλήκια, τα σαλιγκάρια «ανοίγουν» το διάφραγμα και αρχίζουν να βόσκουν. Η φύση επανενεργοποιείται.
Επομένως, η έκφραση «τα σαλιγκάρια βγαίνουν μετά τη βροχή» μάλλον πρέπει να αλλάξει. Τα σαλιγκάρια βγαίνουν κατά τη διάρκεια της βροχής. Απλώς, ο άνθρωπος που τα μαζεύει βγαίνει μετά τη βροχή.
Επομένως, η έκφραση «τα σαλιγκάρια βγαίνουν μετά τη βροχή» μάλλον πρέπει να αλλάξει. Τα σαλιγκάρια βγαίνουν κατά τη διάρκεια της βροχής. Απλώς, ο άνθρωπος που τα μαζεύει βγαίνει μετά τη βροχή.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου